Новобаста аз он ки шумо рафиқи хурдтарро дӯст медоред ё дарвоқеъ ҳамсари комилҳуқуқ мехоҳед, шумо метавонед ба он чизе ки дар лӯхтаки ҷинсӣ меҷӯед, ноил шавед. Агар шумо хоҳед, ки роҳнамоӣ кунед, тавсия медиҳем, ки лӯхтакҳои ҷинсӣ; агар шумо дар гузашта муносибатҳои нокомро аз сар гузаронида бошед, лӯхтакҳои ҷинсии мо метавонанд шуморо шифо диҳанд. Андозаи лӯхтак мутобиқи стандартҳои баландтарин барои қонеъ кардани афзалиятҳои ҷамъиятӣ таҳия шудааст, аммо аз ҳад зиёд муболиға ва тааҷубовар нест
лӯхтаки ҷинсии воқеӣ.
